Wycieczka do Lublina

Dziś wpis turystyczny - Ja Tu Gotuję wybrało się do Lublina na jednodniową wycieczkę. Już dawno planowaliśmy odwiedzić to miasto, a konkretnie znajdującą się w nim restaurację "Ąka", w której oboje zakochaliśmy się po obejrzeniu "Kuchennych rewolucji" z ich udziałem. Ale o tym za chwilę..

A tymczasem co słychać w Lublinie? Pamiętam to miasto z czasów, gdy dawno temu przesiadaliśmy się w nim z pociągu do autobusu w drodze na obóz konny..i prawdę mówiąc wrażenie pozostawił raczej słabe. Zapamiętałam Lublin jako małe, nieciekawe, szare miasto, w którym trolejbusy były jedyną atrakcją godną uwagi. To było jakieś 15 lat temu (matko...niemożliwe..) i mówiąc szczerze, gdy wysiedliśmy z pociągu na Dworcu Głównym odbiór był dokładnie taki sam. Przywitały nas szare budynki, nieciekawe towarzystwo w bramach, krzykliwe banery reklamowe i ogromne kolorowo-różowo-błękitne szyldy na sklepach w pieczątkami i firankami. Pociąg powrotny miał nas zabrać do domu dopiero za 7 godzin, więc niezrażeni skierowaliśmy się w miejsca, które zaplanowaliśmy odwiedzić.

Przystanek 1: Starówka

Prosto z dworca ruszyliśmy w miasto w poszukiwaniu knajpy ze śniadaniami. Byliśmy głodni jak wilki, niestety w najbliższej okolicy dworca nie trafiliśmy na żaden lokal (nie licząc baru "U Magdy", ale tam wejścia pilnowali nieciekawi ludzie..). Na szczęście GPS pokazywał, że Starówka jest niedaleko, więc nie traciliśmy nadziei. Po drodze minęliśmy Browar Perła, którego w weekendy nie da się zwiedzać oraz mroczny budynek Politechniki Lubelskiej, który z powodzeniem mógłby służyć jako scenografia jakiegoś dreszczowca.
Starówka pojawiła się niespodziewanie i zrobiła na nas bardzo dobre wrażenie. Zanurzyliśmy się w jej małych uliczkach w poszukiwaniu czegoś do jedzenia. Wybór padł na restaurację Trybunalską. Oferta śniadaniowa okazała się całkiem ciekawa i przystępna cenowo. Darek wziął kanapkę z szynką i jajkiem sadzonym oraz kawę, a ja zdecydowałam się na klasyk: jajecznicę ze szczypiorkiem, bułeczką i warzywami oraz cappuccino. Było pysznie i dużo! Najedzeni i zadowoleni ruszyliśmy dalej. Starówkę obeszliśmy wzdłuż i wszerz, a w im ciemniejsze zaułki zaglądaliśmy tym mniej nam się podobało. Niestety, bardzo dużo pięknych kamienic jest w stanie ruiny. Zakurzone szyby, odpadający tynk i śmieci w kątach. Szkoda, bo starówka jest duża i malownicza, a te zaniedbane i zapomniane kąty mocno psują cały obrazek.

Ponura Politechnika...

W drodze na Starówkę

Może coś słodkiego?

Piękna brama do Starego Miasta

Jajecznica w Trybunalskiej

Śniadanie na wypasie

Smutny widok między pięknymi uliczkami..

Jeszcze smutniejszy widok..to nadal Stare Miasto

Stacja 2: restauracja Ąka
Restauracja mieści się na ulicy Marii Curie-Skłodowskiej, niedaleko KUL-u. Trafiliśmy tam bez problemów - to raptem 10 minut spacerkiem od starówki. Wnętrze restauracji jest przyjemne i bardzo przytulne. Jest trochę jak w domku na wsi u babci. Na regałach stoją słoiki z przetworami (które można kupić), w kominku trzaska ogień, palą się świeczki, a na stołach leżą kwieciste obrusy. Jest bardzo przyjemnie! Jedzenie również jest "babcine" i to zarówno w smaku, jak i pod względem wielkości porcji. Nie byliśmy w stanie zjeść wszystkiego do końca..a żal było zostawiać, bo jedzenie mają naprawdę smaczne. Ja zamówiłam grzane wino, zupę pomidorową i pierogi ruskie, a Darek wziął piwo, barszcz ukraiński, chleb ze smalcem i ogórkiem kiszonym i schabowego po lubelsku. Porcje były naprawdę solidne, a rachunek wyniósł 72 złote. Uważam, że to naprawdę dobra cena. Poza tym mimo oddalenia od centrum ruch w restauracji był bardzo duży i tak naprawdę mieliśmy szczęście, że trafiliśmy od razu na wolny stolik. Gesslerowa powinna być dumna z tej rewolucji.

Ąka zaprasza

Lublin - czy warto?

Warto. Nie jest idealnie, ale miasto ma swój urok i ciekawe miejsca, które warto zwiedzić. Szczególnie jeśli ktoś mieszka w centralnej Polsce i właściwie wszędzie ma blisko to polecam taki jednodniowy wypad. Podróż pociągiem zajmuje niecałe 2,5 godziny. Z tym, że polecałabym cieplejsze i słoneczne miesiące. Może w wiosenno-letniej oprawie szare mury Lublina nie są aż tak smutne...

A tu jeszcze obrazek w drodze powrotnej na dworzec...