Nie chcę! Nie będę!

Pamiętam z dzieciństwa taką małą książeczkę o kurczaczku, który nie chciał się wykluć z jajka. Kura prosiła, kogut prosił, rodzeństwo prosiło i nic. "Nie chcę! Nie będę!" i już. Czasem ja też jestem takim zbuntowanym kurczakiem. Nie chcę gotować! Nie będę się wysilać nad przepisami i zdjęciami! Nie i kropka. Śledzę kilka blogów i z podziwem obserwuję jak regularnie pojawiają się posty i z jakim zapałem autorzy podchodzą do swojej kulinarnej działalności. Trochę mi wstyd, ale tak sobie myślę czy rzeczywiście nigdy nikt nie ma gorszego dnia, w którym omija kuchnię szerokim łukiem i najchętniej wyskoczyłby na byle jakiego fast fooda, żeby tylko zapchać brzuch? Czy nikt z blogujących ani na moment nie traci zapału ani motywacji?

Wczoraj był taki właśnie dzień na nie. Beznadziejna aura za oknem, Darek znów w delegacji, w lodówce nie znalazłam nic inspirującego...naprawdę byłam o milimetr od zamówienia pizzy. Wykrzesałam jednak z siebie trochę energii i zrobiłam makaron z warzywami. Ale nie chciało mi się robić masy zdjęć, przebierać ich ani nawet spisać przepisu, więc tylko powiem, ze było to moje ukochane linguine z pieczarkami, cebulą, żółtą cukinią, cieciorką i pomidorami. Doprawiłam solą, pieprzem, czosnkiem i łyżeczką sosu rybnego. Na to sypnęłam kilka zielonych oliwek i natkę pietruszki. Ot takie zbuntowane danie. Cyknęłam jedno poglądowe zdjęcie. Danie było nawet ok. A potem poleciałam na konie, poskakałam przez przeszkody i znów czuję moc!
Miłego dnia.

Beznadzieja beznadzieja beznadzieja

Chwilę później zaczęło lać

A kto tu się do mnie uśmiecha? :)

Makaron na nie